کـاش پـایِ دلِ ما هـم به نـوایـی برسد            اربعینی، حرمی، کرب و بـلایی برسد

آری آقـاتر از آنی تو که راهـم نـدهی            دارم امـیـد که از دوست نـدایـی برسد

خـاک پای همه زوّارِ تو روی چـشمم            این غباری است که از تازه هوایی برسد

در دل این همه جمعیّت مشتـاق گُـمـم            مگـر الطاف کـریـمی به گـدایی برسد

من هـم انـگـار گُـل گـمـشـده دارم آقـا            شاید از حنجـر بُـبـریـده صدایی برسد

این همه مـرهـم پا، پـیـشکـشِ زوّارت            به یـتـیـم تو نـشـد مـرهـم پـایـی بـرسد

کاش از کعبه بخوانند مرا کرب و بلا            یا که از کرب و بلا، حکم ولایی برسد

هـمـه آمـادۀ لـبـیـک به اربـاب شـویـم            که هنوز از لب خشکـیده نـدایی برسد

یـالـثـارات! مـهـیـای قــیـامـی بـاشـیـد            که زمـان طلبِ خـون خـدایـی بـرسـد

پای شش گوشۀ تو عرش الهی است حسین            کِی شود عاشق دلخسته به جایی برسد

روزیِ ما اگر این فرصت دیـدار نشد            کاش از مشهـدتـان اذن رضایی برسد

نیـمه شبهای بقـیـع نـیـز صفـایی دارد            کاش بر قبر حسن صحن و سرایی برسد